پیام مرجع عالیقدر حضرت آیتاللَّه سیدعلىمحمّد دستغیب
پیرامون بیانیه اخیر جمعى از اعضاء مجلس خبرگان رهبری
بیانیهاى را مشاهده کردم
که جمعى از نمایندگان مجلس خبرگان رهبرى صادر کردهاند. اینجانب بعنوان یکى از اعضاء خبرگان و منتخب مردم فارس عرض مىکنم: مىفرمایید چهل میلیون نفر در انتخابات شرکت کردند؛ امّا سؤال اینجا است که سخن اکثریت ایشان این است که رأى ما کجا رفت؟ اگر شما به این خواسته آنها احترام مىگذاشتید و اهمیت مىدادید که الان هم دیر نشده، چنانچه صندوقى باقى باشد باز شمارى مىکردید، بر شما معلوم مىشد که خواست آنها غیر عقلایى نبوده.
بعضى افراد فکر مىکنند که دفاع از خطبه روز جمعه 26/4/88 آیت اللَّه هاشمى دفاع از شخص هاشمى و مقابله با مخالفین هاشمى است؛ در صورتیکه هر شخص فهیم این خطبه را تقدیر مىکند و نقطه قوّت جهت استمرار جمهورى اسلامى ایران مىداند؛ چون مطالب جناب آقاى هاشمى همان مطالبات مردم است که امام امت(رحمه الله) براى آنها احترام قائل بود.
شما آیت اللَّه هاشمى رفسنجانى را نصیحت کردید، امّا ظاهراً فراموش کردهاید که ایشان بعد از فوت امام امت(رحمه الله) بدون فوت وقت و با وجود حضرات آیات صافى گلپایگانى و اردبیلى و مشکینى و امینى و دیگر بزرگان از علماء، ایشان براى حفظ نظام همه توان خود را گذاشت و با سخنان خود خبرگان را آماده کرد که به مقام رهبری رأى بدهند، با آن حساسیّت زمانى که یقیناً مکتوب است؛ آنگاه کسى نگفت خلاف نظام سخن مىگوید و خلاف نظام عمل مىکند، موجب تفرقه شده، امّا اکنون که حقایقى بر خلاف میل شما مىگوید و بر همه شما خوب واضح است که حقیقت چیست حالت اعتراض دارید. این انصاف است؟ پس غرض از این بیانیه حفظ نظام نیست.
شما توصیه به اخلاق مىکنید خوب بود از آن همه خلاف شرعها که در مناظره تلویزیونى روى داد نهى مىکردید، و خوب بود شما به شکنجههاى نامشروع در زندانها که هر روز جسدهایى تحویل داده مىشودّ اعتراض مىکردید. مطمئن باشید که مردم اگر با آنها به صداقت رفتار شود همه مخلص علماء و روحانیون صادق هستند. شما را بخدا هنوز هم دیر نشده، در عوض این همه تهمتها، سرکوب ها، نسبت ارتداد دادن، ضد ولایت فقیه خواندن، نسبت به عمّال خارجى دادن و متهم کردن افراد به دستور گرفتن از خارج و براندازى نظام و هر شخصیّت و یا جمعیّتى را بنحوى از اطراف خودتان دور کردن، بیایید در عوض این کارها، دست مهر و محبت بسر مردم بکشید؛ زندانیها را آزاد کنید؛ عذر خواهى کنید؛ با آزادى آنها به خواست اکثریت گوش دهید؛ ببینید چقدر لذّت مىبرید از دوستى، از محبّت واقعى، از رحمت خداوند.
ضمناً قابل توجه اینکه، بیان مىشود اعترافاتی در زندان صورت گرفته بعنوان مدرک جرم، باید گفته شود که هیچ مرجعى چنین فتوایى جهت صحّت چنین اعترافاتى نمىتواند بدهد. لذا از نظر شرعى و قانونى مدرک نمىباشد.
اللّهمّ اجعل عواقب امورنا خیراً.
سید على محمّد دستغیب 4/5/88